لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد                         

                         (تحف العقول ، ص 251)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

أیما اثْنَین جَرى بینهما کلام فطلب أحدهما رضَـى الاخر کانَ سابقة الىَ الجنّة
هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع شـود و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود   

                  (محجه البیصاء ج 4،ص 228)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ الْمَخلـُوق بسَخَطِ اْلخـالِق
رستگـار نمی شود مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد                                                      

                        (تاریخ طبرى،ص 1،ص 239)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

إنَّ شِیعَتَنا مَنْ سَلمَت قُلُوبُهُم مٍن کُلِّ غَشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ
بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هرناخالصی و حیله و تزویر پاک است                                              

                        (فرهنگ سخنان امام حسین ص/ 476)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

لا یأمَن یومَ الْقیامَةِ إلاّ مَنْ خافَ الله فِی الدُّنیا
کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا ترس از خدا در دل داشت                                                               

                       (مناقب ابن شهر آشوب ج/4 ص/ 69)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

أَعْجَزالنّاسٍ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعاء
عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند                                                                                                    

                       (بحارالانوارج/ 93 ص/ 294)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

اَلْبُکاءُ مِنْ خَشیةِ اللهِ نَجآةٌ مِنَ النّارِ
گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است                                                                                                

                     (حیات امام حسین ج 1 /ص 183)

مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ
آن که در کاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را از دست می دهد و نگرانیها به او رو می آورد.                                       

                    (بحار الانوار ، ج 3 ، ص 397)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

اِنّ اَعفَی النّاسِ مَن عَفا عِندَقُدرَتِهِِ
بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد.                                                                                   

              (الدره الباهره ، ص24)

لا یأمن یوم القیامة إلا من خاف الله فی الدنیا.
هیچ کس روز قیامت در امان نیست ، مگر آن که در دنیا خدا ترس باشد.                                                                           

                 (بحار الانوار،ج 4،ص 19)

لا أفلح قوم إشتروا مرضاة المخلوق بسخط الخالق.
کسانی که رضایت مخلوق را به بهای غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد.                                                               

                    (مقتل خوارزمی،ج 1،ص239)

من حاول اَمرا بمعصیة الله کان اَفوت لما یرجو و اَسرع لما یحذر.
کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود .               

                   (بحارالانوار،ج78،ص120)

من طلب رضی الناس بسخط الله وکله الله إلی الناس . 
کسی که برای جلب رضایت و خوشنودی مردم ، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند او را به مردم وا می گذارد.                 

                  (بحارالانوار،ج78،ص126)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

من اَحبک نهاک و من اَبغضک اَغراک.
کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند                                    

            (بحار الانوار،ج75،ص128)

عمو جونم!

عمو جونم تا تو بودی سر وسامونی داشتیم

تا تو رفتی دل پر خونی داشتیم

آی اهل عالم بدونید عمویی دارم

نمیدونید که چقدر مهربونه

قامتش تا کهکشونه لباسش رنگین کمونه

توی چشمای قشنگش هزار هزار آسمونه

مهربونه مهربونه مهربونه مهربونه

وقتی شبا خواب ندارم روی شونش سر می زارم

تا که خوابم ببره آروم آروم

تو گوشم شعر محبت می خونه

وای که چقدر مهربونه

شونه هاش بالاتر ازهر چی بلندی روی زمین

عمو جونم می گه ای فرشتهِ روی زمین

راه نرو خسته می شی روی شونه هام بشین

روی دوش عمو جون همهِ دنیا رو بین

از تو چشماش می خونم که چقدر دوستم داره

از تو چشمام می خونه که چقدر دوستش دارم

به خدا مهربونه به خدا مهربونه

اگر من تب بکنم ، تاب نداره

اگر خار تو پام بره ، خواب نداره

فکر می کنم عمو جونم اگر که با ما نباشه

خدا اون روز رو نیاره خدا اون روز رو نیاره

هر چی ازش میترسیدم خدایا اومد به سرم

عموجون رفت آب بیاره خبرش اومد به حرم

عمو جونم با تو دنیامون قشنگه

عموجونم بی تو دلها تنگ تنگه

عموجونم با تو مثل غنچه بودم

عموجونم بی تو یک یاس کبودم

عموجونم چرا چشـمات روی هـم بسـته می شه؟

زبونم لال، نکنه گوشت از صدای من خسته می شه؟

حق داری اما من نمی خواستم که بره

خاری به پای تو عمو من به فدای تو عمو

عمو جونم تا تو بودی غم نیومد!

عمو جونم تا تو رفتی ماتم اومد!

عمو جونم تا تو بودی دشمنامون می ترسیدن

تو که رفتی چشمت رو دور می دیدن

ماها گریون بودیم و اونا همه می خندیدن

عموجون تا تو بودی چاره داشتیم

عموجون کی لباس پاره داشتیم؟

عموجون تا تو رفتی ما همه بی چاره شدیم

دنبال زینب همه آواره شدیم بی گوش و گوشواره شدیم

\عموجونم تا توبودی غم نداشتیم

تو رو داشتیم مثل بابا دیگه چیزی کم نداشتیم

تو که رفتی سر به صحراها گذاشتیم

پا برهنه روی خارها پا گذاشتیم

عموجونم چرا از داغت نمردم؟!

عموجونم به خدا من آب نخوردم!

عموجونم بی تو سامون نداریم مثل زینب جون نداریم

وقتی که چشمام روی هم بسته می شه

وقتی دلم از زمونه خسته می شه

یاد قدیما می کنم عقده هامو وا می کنم چشمامو دریا می کنم

یادش بخیر با بچه های کوچمون با چادرای مادرامون

گوشه یک پیاده رو...

یاد محرم کرده بودیم فکر حرم کرده بودیم

همه پیرن مشکی به تن سینه و زنجیر می زدن

یه قلب کوچک تو سینه مست و خریدار حسین

نوشته بود رو پرچما عباس علمدار حسین (علیهما سلام

اگه یـــــه روزی پـــــــا بـــــــده زیــارت حریـــم تـــو

او قول داده بود که لیلا نمی رود
دل بسته است بی من از اینجا نمی رود
او گفته بود آدم و حوّاش می شویم
سوگند خورده بود که فرداش می شویم
او قول داده بود که موسی رفیق ماست
عیسی شهود پاکّی دامان ما دوتاست
ایوب را به خا طر ما آفریده است
کشتیّ نوح را طرف ما کشیده است
ترسی نداشتیم که از بت پرست ها
مردی تبر به دست فرستاد پیش ما
او قول داده بود فقط عاشق منی
علم منی شعور منی منطق منی
آخر خداست هر چه بخواهد چه خوب ، بد
بی اذن او که رود به دریا نمی رود
اما عجیب رود به دریا رسید ورفت
بر صورت زمخت زمین پا کشید و رفت
فردا رسیده است تو رفتی بدون من
حالا تویی که تشنه ترینی به خون من
فردا رسید آدم و حوا تمام شد
« لیلا دوباره قسمت ابن السلام شد
لیلا دوباره قسمت ابن السلام شد
دیگر تمام شد گل سرخم تمام شد »
موسی عصاش را سر ما ها شکست ورفت
با هر دو دست زد سرمان را شکست ورفت
وقتی که دید کار من و تو نمی شود
از روی عرشه نوح خودش را به خواب زد
ایوب بر خلاف همیشه خودش را به خواب زد
آتش کشید در من و باران نزول شد
قوم یهود بود سراسر شلوغ بود
عیسی زبان گشود که لیلا دروغ بود
موسی عصای معجزه اش را غلاف کرد
دیشب خدا به ضعف خودش اعتراف کرد
دیگر خودم به جای خدا خالق توام
از این به بعد مثل خدا عاشق توام
: اقراء به نام هر چه نمیدانی ازغزل
لیلای من نگو که پشیمانی از غزل
اقراء به نام لیلی و مجنون که قرن هاست
تمثیل های واقعی اشتیاق ماست
لیلا تو اولین زن مبعوث عالمی
چشم حسود کور تو ناموس عالمی
از ابرها بخواه که باران بیاورند
حالا بلند شو همه ایمان بیاورند
از سرزمین ابرهه تا فیل می وزد
از روشنای چشم تو انجیل می وزد
حالا حجاز دامنه ی روسری توست
این سرزمین بچّگی و مادری ی توست
با پیروان واقعی ات خالصانه باش
تبلیغ عشق کن غزلی عاشقانه باش
بیت المقدس تو همین چشمهای توست
عشق آفریدگار تو هست و خدای توست
دور خودت بچرخ و خودت را طواف کن
دور لبان صورتی ات اعتکاف کن
لبیک لا شریک لبت جز من و خودت
لبیک لا شریک لبت جز من و خودت
لبیک لا………………………………